Województwo małopolskie na swoim terenie ma czynnych 148 domów opieki, prywatnych i państwowych DPS. Z tego 94 placówki są państwowe (DPS), a 54 to prywatne domy opieki.
Domy Opieki państwowe (DPS) i prywatne w Małopolsce pełnią kluczową rolę w zapewnieniu wsparcia podstawowego dla osób, które z różnych powodów nie są w stanie funkcjonować samodzielnie. Placówki te zapewniają długoterminową opiekę, specjalistyczne usługi wspomagające dobre funkcjonowanie, jak rehabilitację i integrację społeczną. Są one przeznaczone dla różnych grup potrzebujących, w tym osób starszych, niepełnosprawnych, przewlekle chorych i także z poważnymi problemami zdrowotnymi.
mają swoje specjalizacje w zakresie i profilu świadczeń opiekuńczych. Głównie są to placówki świadczące usługi w opiece dla osób, w podeszłym wieku i przewlekle somatycznie chorych. Takich placówek w małopolskim jest 42. Następne, drugie miejsce zajmują placówki ukierunkowane na opiekę i pomoc dla osób przewlekle psychicznie chorych co daje łącznie 27 zakłady opiekuńcze. Trzecie miejsce w tabeli zajmują państwowe domy opieki dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie oraz dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie, jest to odpowiednio 14 ośrodków dla dorosłych i 9 placówek dla dzieci i młodzieży. Tylko 3 placówki opiekuńcze z profilem dla osób niepełnosprawnych fizycznie znajdują się w Łętowni, w Rabce Zdroju, w Borzęcinie. Jedna placówka na całe małopolskie jest ze specjalistyczną opieką dla osób uzależnionych od alkoholu i mieści się w Krakowie.
są w zdecydowanej większości ukierunkowane na świadczenia łączone w pakiety. W 46 prywatnych domach opieki można uzyskać opiekę dla osób w podeszłym wieku, przewlekle somatycznie chorych i dla osób niepełnosprawnych fizycznie. Pozostałe 9 domów opieki świadczy usługi opiekuńcze dla osób w podeszłym wieku, przewlekle somatycznie chorych pomijając rehabilitację jako wiodącą.
Koszty pobytu w domu opieki w województwie małopolskim, podobnie jak w innych regionach kraju, są pokrywane z różnych źródeł, w zależności od sytuacji finansowej i prawnej osoby potrzebującej opieki oraz jej rodziny. Najczęściej zobowiązanie pochodzi z emerytury lub renty, a rzadziej od rodziny.
Osoba, która chce mieszkać w państwowym domu opieki, a ma, przyznaną emeryturę lub rentę może opłacać koszty z tych dochodów. Tu nie ma znaczenia wysokość dochodu. Dom opieki zabiera 70% dochodu, jakie otrzymuje mieszkaniec. Pozostałe 30% jest pozostawiane do dyspozycji mieszkańca. Pozostałą część kosztów pokrywa rodzina lub gmina.
Jeśli osoba zainteresowana zamieszkaniem w domu opieki (DPS) nie ma, dochodu (emerytury, renty) wtedy płacić będzie rodzina. Powstaje tzw. obowiązek alimentacyjny względem zstępnych, wstępnych, który wynika z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jeżeli rodzina uchyla, się od płacenia to obowiązek przechodzi na gminę, ale z czasem gmina może zażądać zwrotu poniesionych kosztów z odsetkami i innymi opłatami od rodziny.
Jeśli osoba nie ma wystarczających środków, jest samotna lub rodzina nie jest w stanie ponieść kosztów, obowiązek pokrycia przechodzi na gminę. Taka pomoc jest jednak przyznawana po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego i ocenie sytuacji materialnej osoby oraz jej rodziny. Gminy finansują pobyt w DPS, a nie w prywatnych domach opieki.
Aby móc zamieszkać w prywatnym domu opieki to należy liczyć się z tym, że jest to kosztowne. Państwo nie dopłaca do takiej opieki. Koszty związane z pobytem w prywatnym domu opieki w Polsce są pokrywane przede wszystkim przez osobę korzystającą z tej usługi lub jej rodzinę. Część rodzin dopłaca do opieki w prywatnych placówkach. Jeżeli osoba zainteresowana ma, wysokie świadczenie to płaci sama za opiekę. Zdarzają się osoby, które wcześniej wykupiły sobie prywatne polisy z planem emerytalnym, które w odpowiednim czasie są zabezpieczeniem finansowym do wykorzystania na takie cele. Wszystko zależy od zgromadzonych środków na koncie.
Koszt pobytu w prywatnym domu opieki waha się w zależności od lokalizacji, standardu, oferowanych usług oraz stanu zdrowia pensjonariusza. Może wynosić od kilku do kilkunastu tysięcy złotych miesięcznie.
Jeśli zastanawiasz się nad wyborem takiej placówki, warto porównać różne opcje i zapytać o szczegółowe warunki finansowe. W przypadku trudności finansowych alternatywą mogą być publiczne domy pomocy społecznej, gdzie część kosztów pokrywa państwo.
Dom Pomocy Społecznej (DPS) w Polsce nie może „zabrać” mieszkania osoby przebywającej w DPS w celu pokrycia kosztów opieki. Osoba starająca się do państwowego DPS czy prywatnej placówki nadal jest właścicielem mieszkania: Fakt przebywania w domu opieki nie powoduje automatycznej utraty praw do mieszkania. Żaden dom opieki nie ma prawa sprzedać lub przejąć nieruchomości bez zgody właściciela, chyba że właściciel nieruchomości postanowi' inaczej np. zdecyduje się na sprzedaż swojej nieruchomości, a środki w jakiejś części przeznaczy na pokrycie kosztów utrzymania w domu opieki.
Wniosek gminy o zwrot kosztów: Gmina, która dopłaca do kosztów pobytu, może z czasem wystąpić o zwrot kosztów, jeśli osoba przebywająca w państwowej placówce lub jej rodzina ma środki (np. nieruchomości). Może to prowadzić do egzekucji sądowej, ale tylko na podstawie wyroku.
Osoba może dobrowolnie podpisać umowę z gminą lub domem opieki, przekazując swoją nieruchomość w zamian za zapewnienie opieki. Taka decyzja musi być dobrowolna i udokumentowana najlepiej przed notariuszem lub sądem.
W Polsce, aby zamieszkać w państwowym domu opieki, wysokość emerytury czy renty lub innych dochodów osoby starszej nie jest warunkiem przyjęcia. Decyzja zostaje podjęta na podstawie wywiadu, stanu zdrowia, mobilności i innych czynników. Opłata za pobyt w państwowej placówce wynosi 70% dochodów osoby starszej (np. emerytury lub renty). Jeśli świadczenie nie wystarcza na pokrycie kosztów, resztę dopłaca rodzina lub gmina.
Prywatne domy opieki ustalają same cenę opieki z zamieszkaniem w zależności od placówki i specjalizacji opieki. Ceny są nawet do 10 000 zł na miesiąc w 2024 roku. Mieszkaniec pokrywa w całości wymaganą kwotę.
W przypadku państwowych DPS konieczne jest uzyskanie:
1. Skierowanie od ośrodka pomocy społecznej (OPS) i tam należy się udać,
2. Wypełnić wniosek na miejscu,
3. Przedstawić dokumenty dochodowe,
4. Uzasadnienie potrzeby całodobowej opieki (np. na podstawie opinii lekarza).
Jeśli chcesz uzyskać bardziej szczegółowe informacje o dostępnych opcjach lub placówkach w twojej okolicy, zwróć się do miejscowego ośrodka pomocy społecznej lub bezpośrednio do miejscowego DPS.
Copyright © Opieka nad seniorem 24