Jakie są przyczyny spowolnienia psychoruchowego?

A A A

Spowolnienie psychoruchowe- objawy i przyczyny

Spowolnienie psychoruchowe to stan patologiczny charakteryzujący się spowolnieniem procesów intelektualnych, emocji i ruchów. Patologia ta przejawia się między innymi takimi objawiami, jak:

zmniejszeniem tempa mowy, wyraźnym spowolnieniem, osłabieniem reakcji emocjonalnych. Osoby spowolnione często pozostają samotne, wydają się nietowarzyskie, wycofane bez uzasadnionego powodu.

Pacjenci są pozbawieni inicjatywy, bierni, prowadzą siedzący tryb życia, niekomunikatywni, brakuje im inicjatywy, mają trudności z utrzymaniem rozmowy i odpowiadają na pytania po pauzie, wycofani i niezdolni do angażowania się we wspólne zajęcia.

Można wyróżnić następujące rodzaje spowolnienia.

Pierwszy, gdy spowolnienie psychoruchowe jest najbardziej widoczne w mowie i myśleniu. Osoby chore wykazują umiarkowaną lub nieco osłabioną aktywność, jednak przy próbie kontynuowania rozmowy pojawia się spowolnienie i nie nadążają za rozmówcą, nie nadążają podczas zmiany tematu, czy odpowiadania na zadawane pytania. Inni odnoszą wrażenie, że proces myślenia i mówienia pochłaniają dużo energii.
Drugi rodzaj spowolnienia psychoruchowego to spowolnienie motoryczne, które objawia się w większym stopniu spowolnieniem ruchów. Charakteryzuje się osłabieniem fizycznym, zrelaksowaną postawą i brakiem koordynacji ruchowej. Osoby chore nieustannie odczuwają potrzebę oparcia się o np. ścianę, chcą usiąść lub położyć się. Spadek tempa mowy jest łagodny, a trudności w komunikacji pojawiają się tylko w czasie rozmowy złożonej intelektualnie lub emocjonalnej. Przy złożonym upośledzeniu cierpi sfera mentalna i motoryczna: osoby chore mówią cicho, z dłuższymi przerwami, ruchy mają powolne lub pozostają praktycznie w bezruchu.

Spowolnienie psychoruchowe objawia się spowolnieniem szybkości niektórych funkcji nerwowych. W tym przypadku można zaobserwować zarówno spowolnienie aktywności motorycznej, zahamowanie percepcji, a także złożone, gdy zwalniają wszystkie główne funkcje układu nerwowego, w tym wyższa aktywność umysłowa. Spowolnienie może rozwijać się ostro lub stopniowo. Im bardziej nagle się pojawia, tym większą uwagę należy poświęcić znalezieniu przyczyny jego rozwoju.

Spowolnienie psychoruchowe– objawy

Jednostkowe objawy zespołu spowolnienia psychoruchowego są bardzo rzadkie. Zazwyczaj lekarze specjaliści opisują kombinację kilku objawów zaburzenia.

Do najczęstszych objawów, jakie daje, spowolnienie psychoruchowe można, zaliczyć poniższe objawy:

w przypadku opóźnienia psychomotorycznego można zauważyć, że dana osoba porusza się jak w filmie, w zwolnionym tempie.
na zawołanie bardzo powoli obraca się w kierunku osoby wołającej,
zmniejszenie tempa mowy,
wyraźne spowolnienie i osłabienie reakcji emocjonalnych,
ogólne osłabienie,
utrata sił, senność, zmniejszona pamięć i koncentracja, trudności w postrzeganiu i zapamiętywaniu nowych informacji,
utrata zainteresowania otoczeniem, bóle głowy, wahania ciśnienia krwi, tachykardia, skłonności do agresji, depresja, obniżony nastrój, apatia, drażliwość, płaczliwość, nietolerancja wysiłku fizycznego (wychodzenie po schodach powoduje duszność), szybsze oddychanie, pocenie się, zaczerwienienie skóry twarzy.

Spowolnienie psychoruchowe– przyczyny

Istnieje wiele przyczyn, które mogą powodować spowolnienie psychoruchowe, a co za tym idzie, stan patologiczny. Okresowo łagodne spowolnienie może wystąpić pod wpływem niekorzystnych czynników fizjologicznych, jak:

braku snu,
stres fizyczny lub psychoemocjonalny.

W tych przypadkach zaburzenie będzie krótkotrwałe i najczęściej ustępuje po unormowaniu codziennych zajęć i odpowiednim odpoczynku.

Czynniki, które przyczyniają, się do pojawienia się zahamowania fizjologicznego są, już poważniejsze i nie należy ich lekceważyć, a są to:

sytuacje stresowe, które w zależności od charakteru aktywności nerwowej mogą powodować zwiększoną lub zmniejszoną aktywność,
cechy funkcjonowania układu nerwowego, temperament człowieka: przewaga bezwładności, reakcje hamowania,
wykonywanie zadań, które sprawiają trudności z powodu braku wiedzy lub umiejętności,
brak zaangażowania się w zajęcia, które nie interesują i są oceniane jako mało istotne.

Patologiczne spowolnienie psychoruchowe rozwija się już w przypadku chorób neurologicznych, somatycznych, psychicznych, lub w wyniku zatrucia organizmu.